خواجه بشیر احمد انصاری
تاریخ: 23 قوس 1398 – 14 دسامبر 2019
اگر مارکس دین را افیون ملت‌ها می‌نامید، طالبان آمدند تا نه تنها خود روشن‌ترین مصداق این «مجاز» گردند، بلکه در عالم «حقیقت» نیز کشت و تجارت تریاک را با نام خویش گره زده و به نقطه‌ای برسانند که تاریخ افغانستان هیچ‌گاهی چنان رشدی را تا آمدن‌شان به خاطر نداشت.
جهان به یاد دارد که با سیطره‌ی طالبان بر قندهار و هلمند و ارزگان در سال ۱۹۹۴، کشت کوکنار نیز سیر صعودی خویش را پیمود و سه سال از سیطره‌ی طالبان بر کابل نگذشته بود که زراعت و تجارت این ماده‌ی زهرآلود رشدی سرسارم‌آور کرد.
تجارت مواد مخدر در مناطق تحت اشغال گروه‌های شبیه به طالبان چون داعش نیز همین وضع را داشته که ولایت انبار در عراق از مصادیق بارز آن به شمار می‌رود. امروز مواد مخدر افغانستان دو خط‌السیر مهم دارد؛ یکی از افغانستان به ایران و عراق و سپس از آن‌جا به کشور‌های خلیجی و دیگرش از افغانستان به ایران و ترکیه و از آن‌جا به اروپا.
پرسشی که مطرح می‌شود، این است که چرا بازی‌هایی چون کاغذپران‌بازی در آسمان کوچک و خونین این امارت حرام پنداشته می‌شد و «مرتکب» آن شایسته‌ی شلاق و کیبل، ولی کشت و تجارت کشنده‌ترین ماده‌ای که امروز بشریت را تهدید می‌کند، حلال و جایز بوده تا جایی که از آن زکات می‌ستانند. آیا حفظ جان آدمی یکی از مسلمات دین و مقاصد پنج‌گانه‌ی شریعت نیست؟
هستند کسانی که در جهت قباحت‌زدایی از این گروه، ممنوعیت یک‌ساله‌ی مواد مخدر را در سال‌های سیطره‌ی طالبان به رخ ما می‌کشند، غافل از این که آن ممنوعیت پیوندی به دین نداشت، بلکه از یک سو تلاشی بود در جهت به دست آوردن کمک‌های خارجی و به رسمیت شناختن آن‌ها از سوی جامعه‌ی جهانی و از سوی دیگر اجراآتی بود در جهت کنترل تورم اقتصادی تریاک در بازار‌های جهانی، ورنه چه کسی می‌تواند تحول این حکم «حلال» را به «حرام» و آن هم به یک‌باره‌گی از لحاظ دینی تفسیر کند؟
طالبان نه تنها در دوران سلطه‌شان بر کابل مواد مخدر را از مهم‌ترین تولیدات کشور ساختند که تا امروز و بنا بر گزارش‌های سازمان ملل و سایر نهاد‌های بی‌طرف، با پول به دست آمده از مالیه و تجارت آن عملیات جنگی‌شان را تمویل می‌کنند.
ابزار ساختن دین و توجیه کردن وسیله در راه هدف، بزرگ‌ترین مصیبتی است که دامن دین را گرفته است. به هر حال، اگر شکوفه‌ی کوکنار با همه‌ی زیبایی‌اش نتوانسته ماهیت کشنده و زهرآلود آن را پنهان کند، آیا شعار‌های دل‌فریب «اسلامیت» و «افغانیت» و «جهاد» و «استقلال» طالبان خواهند توانست استراتژی این گروه را در زمینه‌ی ترویج مواد مخدر توجیه کند؟
«زیان کسان از پی سود خویش
بجویند و دین اندر آرند پیش»